بسم الله الرحمن الرحیم.

Præsentationer af emnet: "بسم الله الرحمن الرحیم."— Præsentationens transcript:

1 بسم الله الرحمن الرحیم

2 پیشگیری وکنترل عفونت های بیمارستانی

3 تعریف : عفونت بیمارستانی که عفونت Nosocomialهم ناميده می شود (واژه ی انگلیسی Nosocomial از واژه ی یونانی Nosocomeion گرفته شده،و این هر دو واژه به معنای بیمارستان است )عفونتی است که 48 تا 72 ساعت بعد از پذیرش بیمار در بیمارستان ایجاد می گردد به شرط آنکه در زمان پذیرش فرد علائم آشکار عفونت را نداشته و بیماری در دوره کمون خود نبوده باشد.عفونت های میکروبی که در 48 ساعت اول بستری شدن در بیمار ظاهر شوند عفونت اکتسابی از جامعه در نظر گرفته می شوند .عفونت بیمارستانی می تواند از محیط اکتساب شود یا توسط فلور داخلی بیمار ایجاد گردد.

4 اهمیت : منجر به افزایش مدت اقامت بیمار در بیمارستان می شود .
باعث افزایش هزینه های بیمارستان برای بیمارمی گردد . بیمار روزهای کاری خود را از دست می دهد . منجر به ازدست رفتن کارسازی بیمارستان ازلحاظ بهره گیری کیفی از تخت های بیمارستانی می شود . پرسنل نیز در معرض خطر هستند .

5 عوامل گسترش عفونت در میان بیماران بستری:
ایمنی کاهش یافته در میان بیماران افزایش تعداد روش های پزشکی و تکنیکی تهاجمی انتقال باکتری های مقاوم به دارو در میان بیماران بستری حساسیت بیشتر بیماران به دلیل بیماری اولیه خود عمل های جراحی پیچیده و طولانی مدت و استفاده از جریان خون خارج بدنی استفاده از داروهای فرونشاننده ی دستگاه ایمنی تراکم بیماران در بیمارستان کمبود کادر پیراپزشکی و پرستاری

6 به طور کلی عواملی که گسترش عفونت های بیمارستانی را تحت تاثیر قرار می دهند:
عامل میکروبی استعداد و آمادگی بیمار عوامل محیطی مقاومت باکتریال

7 پس می توان نتیجه گرفت که :
برای انتقال عفونت در بیمارستان سه عنصر باید فراهم شوند : 1- منبع ارگانیسم های عفونت زا (بیماران ، پرسنل ، گاهی عیادت کنندگان و اشیاء ) 2- میزبان حساس 3- راه انتقال : وسیله ی مشترک ، راه هوایی ، وکتور ( پشه و مگس )

8 مخازن عفونت (Reservoirs) :
محلي است كه عامل عفوني مي تواند در آنجا زنده مانده ، رشد و تکثیر یابد و منتظر بماند تا بتواند به میزبان حساس منتقل شود. مخازن شایع عفونت عبارتند از انسان ، حیوان ، گیاهان ، خاک ، آب ، مواد آلی ، وسایل بیجان (fomite) . در بیمارستان مخازن شایع عفونت عبارتند از : بیماران ، پرسنل پزشکی ، تجهیزات و محیط

9 برای کاهش مخازن عفونت از دستورالعمل های زیر استفاده کنید :
به هنگام استحمام بیمار : برای پاک کردن و زدودن ترشحات ، درناژ ، عرق یا رسوبات بدن از آب و صابون استفاده کنید. مواد پانسمان : پانسمان آلوده و خیس را تعویض کنید. سوزن های آلوده : سرنگ ها و سوزن های بدون درپوش را در ظروف مقاوم به سوراخ شدن قرار دهید. مواد آلوده : این مواد را در کیسه های نفوذناپذیر قرار دهید. سطح میزی که در مجاورت تخت بیمار قرار دارد را پاک و خشک کنید (bedside unit) . محلول های داخل بطری : وقتی درب بطری را باز کردید تاریخ آن را یادداشت کنید ؛ درب آن را محکم ببندید ؛ بیش از مدت زمان لازم ، درب آن را باز نگذارید. زخم های جراحی : مسیر لوله های درناژ کننده و کیسه های جمع کننده مواد تخلیه شده ، باز باشند. ظروف و کیسه های درناژ : ظروف را به صورت روتین تخلیه کنید ؛ سیستم درناژ را در سطحی پایین تر از محلی که درناژ می شود قرار دهید مگر این که سیستم کلامپ شده باشد .

10 منبع (Source) : اشیاء ، اشخاص یا موادی که عوامل عفونی یا بیماری زا بلافاصله از آنها به پذیرنده منتقل می شود مانند آب برای تیفوئید ، خاک برای آنتراکس. . ابتلا به عفونت می تواند به صورت متقاطع از بیماران دیگر ، از کارمندان بیمارستان – یعنی کارکنان پزشکی ، پرستاری ، و پیرا پزشکی – و از ملاقات کنندگان باشد . دومین منبع عفونت محیط زیست بیجان ، ومستقل از آلودگی های جدید انسانی است. محیط زیست بیجان بیمارستان میکروب های مقاوم در برابر چند دارو دارد و همچنین وسیله ای برای انتقال ریزاندامواره هایی ست که موجب بسیاری از همه گیری های عفونت های بیمارستانی اند . در ایجاد عفونت از محیط زیست تقریبا همه ی چیزهایی که در تماس با لوازم حمام و دستشویی ، وسایل بیمارستان ، ملحفه ها ، رختخواب ، تشک ، و ... است می توانند منبع عفونت باشند . سومین منبع عفونت بیمارستانی خود آلودگی از میکروب هایی ست که هنگام پذیرش در بیمارستان همراه بیمار بوده اند اما پس از ورود به بیمارستان به بافت های بدن بیمار یورش برده اند ، و این حالت بیشتر اوقات به دنبال انجام یک رویه ی اجرایی برای آزمایش یا عمل جراحی پیش می آید .

11 عوامل بیماریزای موثر در ایجاد عفونت های بیمارستانی :
تقریبا همه ی طیف عوامل بیماریزای زنده – از میکروب ها تا ویروس ها و تا تک یاخته های انگلی – در ایجاد عفونت های بیمارستانی متهم شناخته می شوند . سردسته ی این عوامل بیماریزا ، عوامل سنتی بیماریزایی اند که در اشخاص عادی در نبود ایمنی اختصاصی موجب بیماری می شوند (مانند استافیلوکوک طلایی ، استرپتوکوک های گروه A ، و سالمونلا ) ، و به دنبال آنها بیماریزاهای شرایطی (مانند پروتئوس و سودوموناس) و بیماریزاهای فرصت طلب که در بیماران مبتلا به کاهش مقاومت بدن باعث بیماری عمومی می شوند (مانند قارچ هایی از قبیل کاندیدا ، نوکاردیا ، آسپرژیلوس) قراردارند. نزدیک به 25 تا 50 درصد از همه ی عفونت های بیمارستانی از نوع اندامواره های گرم ((Gram منفی و 10 درصد عفونت ها مربوط به استافیلوکوک ها است . استافیلوکوک طلایی مهمترین عامل بیماریزایی ست که اشکال بیماری های نامرتبط به یکدیگر را ایجاد می کند . این بیماری ها از مجموعه ای از ضایعه های عفونی تا گاستروآنتریت های حاد را شامل می شوند . سودوموناس به طور کلی موجب عفونت های ثانوی در سوختگی ها ، زخم ها ، و در دستگاه ادراری ست . اشریشیا کلی ( Escherichia coli ) را مسوول ايجاد عفونت دستگاه تناسلی در رابطه با کاتتر (سوند) دستگاه ادراری می دانند . سالمونلا از طریق مواد غذایی به وسیله ی افراد حامل (carrier) وارد بیمارستان می شود و از راه آلودگی های مدفوعی گسترش می یابد .

12

13 مناطق پر مخاطره ی بیمارستان :
شیرخوارگاه ها واحد مراقبت شدید واحد دیالیز واحد پیوند اندام واحد سوختگی بخش جداسازی بیماران بخش سرطان اتاق های عمل اتاق های زایمان بخش مراقبت پس از عمل جراحی

14 انواع عفونت های بیمارستانی :
عفونت های ادراری عفونت های محل جراحی پنومونی بیمارستانی باکتریمی بیمارستانی سایر عفونت های بیمارستانی : چهار نوع شایع و مهم عفونت های بیمارستانی وجود دارد ، اما نقاط مستعد عفونت بسیاری وجود دارد . برای مثال : عفونت های پوست وعضلات صاف زخم های باز ( اولسرها ، سوختگی ها و زخم های فشاری ) تجمع باکتری ها را تسهیل کرده و ممکن است منجر به عفونت سیستمیک شوند . التهاب لوله ی گوارش شایع ترین عفونت بیمارستانی در اطفال است که روتا ویروس پاتوژن مهم و اصلی است . کلستریدیوم دیفیسیل علت اصلی التهاب لوله گوارش بیمارستانی در بالغین کشورهای توسعه یافته است . التهاب سینوس و سایر عفونت های داخلی ، عفونت های چشم و کونژونکتیوا التهاب اندومتر و سایر عفونت های اعضاء تناسلی به دنبال تولد نوزاد

15

16 پیشگیری از عفونت بیمارستانی :
پیشگیری از عفونت های بیمارستانی نیازمند یک برنامه به هم پیوسته کنترل شده است که شامل اجزای کلیدی زیر باشد : محدود کردن انتقال ارگانیسم ها بین بیماران در مراقبت مستقیم از بیمار از طریق شستشوی کافی دست ها و استفاده از دستکش با تکنیک آسپتیک مناسب ، سیاست های جداسازی ، استریلزاسیون و فعالیت های ضدعفونی کردن و رختشویخانه کنترل خطرات محیطی برای عفونت محافظت بیماران با استفاده مناسب از ضدعفونی کننده های پیشگیری کننده ، تغذیه و واکسیناسیون محدود کردن خطر عفونت های درون زاد از طریق به حداقل رساندن روش های تهاجمی و ترویج استفاده صحیح از آنتی میکروب ها نظارت بر عفونت ها ، شناسایی و کنترل شیوع ها پیشگیری از عفونت در پرسنل افزایش تعداد پرسنل مراقبت کننده از بیمار و اجرای آموزش مداوم برای پرسنل کنترل عفونت ها ، مسوولیت تمامی اساتید بهداشتی – درمانی و پزشکان ، پرستاران ، درمانگرها ، داروسازها ، مهندسان و دیگران است .

17 تدابیر موثر برای مبارزه با عفونت بیمارستانی :
اشخاص – بیشتر اشخاص بیمارستان – و نه محیط بیمارستان – مخزن عفونت بیمارستانی اند . در مطالعه های مکرر کارکنان بیمارستان به عنوان حامل های پر اهمیت شناسایی شده اند . مهمترین عامل انتشار عفونت بیمارستانی نارسایی در کار شستن دست ها به اندازه ی کافی در کارکنان بیمارستان است .دست شستن آگاهانه و با احساس وظیفه در فاصله ی تماس های با بیماران به نحو موثری از انتشار عفونت متقاطع جلوگیری می کند . باید در همه ی جاهای بیمارستان تسهیلات شستشوی دست به اندازه ی کافی فراهم باشد . فنون گندزدایی – رعایت دقیق فنون گندزدایی در رویه های گوناگون تهاجمی ضروری است . گذاشتن و بیرون آوردن سوند ، لوله گذاری ضمن جراحی ، تخلیه ی لوله ها و بسته ها مستلزم رعایت دقیق و فنون بدون لمس است . ولوآنکه این کارها در خارج از اتاق عمل و در واحد پرستاری انجام شود . تفکیک اسباب های آلوده – یکی از ساده ترین تدابیری که در بخش ها می توان انجام داد ، تفکیک لوازم و اقلام آلوده از لوازم دیگر است . باید برای جدا کردن تکه های پارچه ای آلوده ، خلط دان ، ظرف ادرار ، و اقلام مشابه نظامی ترتیب داده شود تا احتمال مخلوط شدن آن ها با اقلام تمیز به حداقل برسد .

18 کارهای ضد عفونی – واکنش انواع مختلف ضد عفونی ها در برابر انواع گوناگون ریزاندامواره ها متفاوت است . ترکیبات فنولی علیه اندامواره های گرم منفی فعالترند . ترکیبات چهار ظرفیتی آمونیاک علیه استافیلوکوک ها ، استرپتوکوک ها ، و ترکیبات یددار ، و هیپوکلریت ها علیه طیف گسترده ای از میکروب ها عمل می کنند . انتخاب ضدعفونی کننده ی مناسب برای مقاصد مختلف اهمیت دارد . باید نکات زیر وارسی شود : مناسب بودن ماده ی انتخابی مناسب بودن غلظت ماده ی انتخابی مناسب بودن زمان تماس مناسب بودن روش استفاده در موقعی که سترون سازی هدف است و در جاهایی که ضد عفونی با گرما مقدور است ،و درمواردی که این نوع ضد عفونی ضروری نیست ضد عفونی کننده های شیمیایی را حذف کنید . تسهیلات جداسازی – تسهیلات جداسازی برای بیماران مبتلا به بیماری ها قابل واگیری و اشخاص آسیب پذیر در برابر عفونت به کار می رود . چنین تسهیلاتی باید در ICU ، شیرخوارگاه ها ، واحد های سوختگی ، واحد پیوند اندام ، و ... موجود باشند . پوشیدن گان ، دستکش ، و ماسک باید هنگام مراقبت از چنین بیمارانی باید با دقت رعایت شود . همه ی لوازمی که برای استفاده ی بیمار به کار برده می شوند باید به نحو مناسبی ضد عفونی شده باشند . سیاست مصرف پادزیست ( آنتی بیوتیک ) ها – مشکل عمده ابتلا به اندامواره ها ییست که در برابر دارو ها مقاوم اند . باید مصرف پادزیست ها پایش و بر آن نظارت شود . باید با رعایت فنون استاندارد آزمایش حساسیت در برابر پادزیست ها برای همه ی میکروب های جدا شده و شناسایی شده انجام شود . عوامل اثر گذار برمقاومت در برابر پادزیست ها ، در بیمارستان به شرح زیر است : مقدار پادزیست مصرف شده مصرف گسترده ی یک نوع پادزیست معین نسبت پیشگیری با پادزیست به درمان با پادزیست در مصرف به صورت تک درمانی یا چند دارو درمانی ، کمیته ی رسیدگی پزشکی باید توجه ویژه به این موضوع داشته باشد .

19 احتیاط های کارمندان – کارکنانی که در جاهای آسیب پذیر کار می کنند باید در صورت لزوم علیه وبا ، حصبه ، یا هپاتیت B ايمن شوند . همه ی کسانی که با خوراکی ها در بخش تغذیه سروکار دارند باید هر چند وقت یک بار از لحاظ داشتن اندامواره های عامل حصبه آمیبیاز ، و سایر انگل های روده ای غربالگری شوند و باید بی خطر بودن کار آنان در دستکاری مواد غذایی وارسی شود . کسانی که عفونت حلق و بینی دارند باید به طور موقت از کار در شیرخوارگاه ها ، ICU ، یا اتاق عمل معاف شوند . بخش بیماران سرپایی – در بخش بیماران سرپایی باید برای پذیرش و معاینه ی بیماران مظنون به ابتلا به یک بیماری حاد و قابل واگیری سامان دهی جداگانه ای ترتیب داده شود . خدمات تغذیه ای – طرز انبار کردن مواد غذایی و رعایت دمای مناسب در یخچال ها و فریزر ها باید وارسی شود . مبارزه با جوندگان و حشرات ، پیشگیری از آلوده شدن مواد غذایی و لوازم ذخیره شده ی یک کار لازم است . میوه ها و سبزی هایی که خام خورده می شوند باید پیش از مصرف با دقت شسته شوند . گند زدایی نهایی – گند زدایی نهایی برای اتاق های جداسازی بیماران باید طبق اصول گند زدایی اتاق عمل و با دقت تمام پیش از استفاده ی دوباره از اتاق انجام شود . در این هنگام باید کارکنان احتیاط هایی مانند آنچه برای پرستاری در اتاق های جداسازی به کار می رود ( ماسک ، دستکش ، کلاه ، گان ) را رعایت کنند . بهداشت هوا در اتاق های عمل – انباشته شدن و مسدود شدن پالایه های هوا در دستگاه های تهو یه ی مطبوع ، تهویه ی اتاق های عمل و جاهای مشابه آن را بی تاثیر می کند . باید پالایه های هوا به دفعات تمیز شوند . برای آزمایش حرکت هوا در اتاق های عمل و وارسی مطلوب بودن دفعات تهویه به وسیله ی تغییر هوا در هر ساعت می توان هر چند یکبار از آزمایش حرکت دود استفاده کرد . ایجاد حس دقت – ایجاد حس دقت و توجه در همه ی کارکنان بیمارستان ، و آموزش و بازآموزی آنان برای رعایت تدابیر احتیاطی ، پیشگیری ، و مبارزه با عفونت لازم است .

20 ايزولاسیونIsolation Precautions(IP)
ایزولاسیون : اتخاذ خط مشی های عملی برای جلوگیری از انتقال عفونت در بیمارستان ، براساس راه های انتقال عفونت . هدف : پیشگیری از انتقال میکروارگانیسم ها از بیمار عفونی یا کلونیزه به سایر بیماران ، عیادت کنندگان و پرسنل پزشکی . منافع و مضار : فرآیند جداسازی بیماران گران و وقت گیر است لذا باید در مواقع ضروری انجام شود . از طرف دیگر عدم جداسازی بیماری که به بیماری واگیر ( مسری )مبتلا است می تواند منجر به مرگ و میر و ایجاد بیماری در دیگران شود و گاهی باعث همه گیری ، طولانی شدن مدت اقامت در بیمارستان و افزایش هزینه ها گردد . تاریخچه : در سال 1983 ، مرکز پیشگیری و کنترل بیماری ها ((CDC دو سيستم جداسازی را به مرحله اجرا درآورد که عبارت بودند از : جداسازی بیماران بر اساس گروه یا مقوله بیماری (Category Specific I.P) جداسازی بیماران براساس نوع بیماری عفونی (Disease Specific I.P)

21 Category Specific I.P : در این طبقه بندی براساس راه انتقال و اپیدمیولوژی بیماری ها ، از روش های جداسازی استفاده می شد که به گروه های وسیعی از بیماری ها قابل تعمیم بود . یادگیری و به کارگیری این نوع جداسازی آسان است ولی از معایب این روش جداسازی بیش از حد ((over isolation بيماران می باشد . در این سیستم جداسازی ، بر شستن دست ها تاکید می گردد . شش گروه ایزولاسیون در این طبقه بندی جای می گیرند که شامل : جداسازی مطلق جداسازی تنفسی جداسازی تماسی جداسازی سل احتیاط های روده ای احتیاط های ترشحی / درناژ

22 Disease Specific I.P : در این روش برای هر بیمار به صورت منحصر به نوع بیماری ، جداسازی انجام می شود . در این روش نیز بر شستن دست ها تاکید می گردد . از مزایای این روش ، پرهیز از احتیاط های غیر ضروری است . از معایب این روش پیچیدگی آن ، نیاز به آموزش بیشترپرسنل و احتمال اشتباه می باشد . از معایب هر دو روش که باید به آن دقت کرد ، آن است که تا زمانی که بیماری عفونی تشخیص داده نشود ، جداسازی بیماران انجام نمی شود که خود باعث انتقال عفونت قبل از تشخیص بیماری می گردد .

23 Body Substance Isolation (BSI) :
هدف این سیستم محافظت بیماران از انتقال متقاطع میکروارگانیسم ها (cross-transmission) توسط دست های پرسنل می باشد . در این روش تمامی مواد مرطوب و بالقوه ی عفونی بدن تمام بیماران ( ادرار ، خون ، مدفوع ، بزاق و ... ) آلوده کننده می باشند و بنابراین پرسنل باید قبل از تماس با هر ماده مرطوب از دستکش جدید استفاده کنند . BSI بر شستن دست ها پس از خروج دستکش ، تاکید ندارد مگر اینکه دست ها آلودگی واضح پیدا کنند .

24 پیشگیری از عفونت های بیمارستانی شایع آندمیک :

25 عفونت های دستگاه ادراری (UTI) :
اقدامات موثر در پیشگیری از عفونت های ادراری بیمارستانی عبارتند از : پرهیز از کاتتر گذاری مجرای ادراری مگر اینکه اندیکاسیون وادارکننده ( اجباری ) وجود داشته باشد . محدود کردن مدت درناژ ، اگر کاتتر گذاری ضروری است . حفظ کارکرد ضدعفونی مناسب در طول وارد کردن کاتتر ادراری و دیگر روش های تهاجمی اورولوژیک از قبیل سیستوسکوپی ، تست ارودینامیک ، سیتسوگرافی . قبل از وارد کردن کاتتر به طور بهداشتی دست را بشویید و کاتتر را وارد کنید و درناژ را به داخل کیسه ی ادرار انجام دهید . دستکش های استریل برای وارد کردن کاتتر قبل از وارد کردن کاتتر ، تمیز کردن ناحیه ی پرینه با یک محلول ضدعفونی کننده وارد کردن کاتتر ادراری به صورت غیرتروماتیک با استفاده از یک نرم کننده مناسب حفظ یک سیستم درناژ بسته

26 عفونت های زخم جراحی ( عفونت های محل جراحی ) :
عواملی که بر تکرار عفونت زخم جراحی تاثیر دارند ، عبارتند از : تکنیک جراحی زمینه آلودگی درون زاد زخم به هنگام جراحی ( برای مثال ، تمیز ، آلوده – تمیز ) مدت زمان عمل جراحی وضعیت قبلی بیمار محیط اتاق عمل انتشار ارگانیسم ها توسط تیم اتاق عمل

27 عفونت های بیمارستانی دستگاه تنفسی :
توصیه ها برای پیشگیری از این عفونت ها عبارتند از : پنومونی ناشی از ونتیلاتور در بخش مراقبت ویژه : ضدعفونی مناسب و مراقبت به هنگام استفاده از لوله ها ، رسپیراتور ها و مرطوب کننده ها جهت محدود کردن آلودگی تعویض مرتب لوله های دستگاه پرهیز از استفاده آنتی اسید ها ساکشن تراشه به طور استریل پرستار همیشه مراقب باشد . بخش های داخلی : دارو درمانی محدود در صورت اختلال در هوشیاری ( مسکن ها و مخدر ها ) قرار دادن بیماران در وضعیت کما جهت محدود کردن احتمال آسپیراسیون پرهیز از تغذیه دهانی در بیمارانی که بلع طبیعی ندارند پیشگیری از قرار گرفتن بیماران نوتروپنیک یا پیوندی در معرض اسپور های قارچی در طول مدت احداث و یا تعمیرات ساختمان یا نوسازی

28 بخش های جراحی : تمام وسایل تهاجمی که در طول بیهوشی استفاده می شوند باید استریل باشند . متخصصین بیهوشی باید دستکش و ماسک استفاده کنند وقتی که مراقبت تهاجمی اساسی از تراشه با ورید ها یا اپیدورال انجام می دهند . فیلتر های یک بار مصرف برای استفاده هر شخصی برای انتوباسیون داخل تراشه ای به طور موثر از انتقال میکروارگانیسم ها در میان بیماران از طریق ونتیلاتور ها جلوگیری می کنند . فیزیوتراپی قبل از عمل ، از پنومونی بعد از عمل در بیماران با بیماری مزمن تنفسی جلوگیری می کند . بیماران نورولوژیک با تراکئوستومی ( با یا بدون ونتیلاسیون ) : ساکشن استریل مکرر و مناسب تمیز کردن و ضدعفونی مناسب ماشین های تنفسی و دیگر وسایل فیزیوتراپی از طریق تخلیه ترشحات

29 عفونت های ناشی از مسیرهای داخل عروقی :
این عفونت ها در بخش های مراقبت ویژه شایع تر هستند . فعالیت های کلیدی برای همه کاتتر های عروقی عبارتند از : پرهیز از کاتتریزاسیون مگر اینکه اندیکاسیون پزشکی داشته باشد . حفظ سطح بالای روش ضدعفونی به هنگام وارد کردن کاتتر و مراقبت از آن محدودیت در استفاده از کاتتر ها ، و در صورت استفاده حداقل زمان ممکن آماده کردن مایعات به روش ضدعفونی آموزش پرسنل برای کاتتر گذاری و مراقبت از آن

30 تشکیلات کنترل عفونت بیمارستانی :
کمیته کنترل عفونت (ICC) : کمیته کنترل عفونت بیمارستان ، مسئولیت برنامه ریزی ، ارزیابی و انجام تمام موارد مرتبط با کنترل عفونت را بر عهده دارد و تصمیم گیری های عمده و مهم در این زمینه از وظایف این کمیته می باشد . اهداف کمیته : کاهش موارد عفونت های بیمارستانی ( بیماران – پرسنل – عیادت کنندگان ) ، و در نتیجه کاهش هزینه درمان و روزهای بستری بیماران در بیمارستان از طریق انتخاب روش های مناسب و برنامه ریزی جهت کنترل عفونت و پیشگیری از بروز و انتشار عوامل عفونت در بیمارستان و سایر مراکز درمانی براساس امکانات موجود . اعضاء کمیته کنترل عفونت بیمارستان : الف : هسته مرکزی کمیته : پزشک کنترل عفونت (که مسئول کمیته نیز می باشد ) یا اپیدمیولوژیت بیمارستان پرستار کنترل عفونت میکروبیولوژیست بالینی یا متخصص علوم آزمایشگاهی رئیس یا مدیر بیمارستان

31 ب : زیر گروه های کمیته (subcommittee):
مدیر پرستاری یا سوپروایزر یا نماینده آنها پزشک متخصص طب کار یا نماینده وی نماینده ای از معاونت بهداشتی ( بهداشت محیط ، روابط بهداشتی یا ... ) روسای بخش های مختلف جراحی و داخلی ( ICU و ... ) مسئول یا کارشناس تغذیه مسئول امور دارویی مسئول خدمات (کاخداری و ... ) مسئول رختشویخانه مسئول CSR مسئول اتاق عمل

32 تیم کنترل عفونت : اعضاء : پزشک کنترل عفونت ( ICD ) پرستار کنترل عفونت ( ICN ) میکروبیولوژیست بالینی یا متخصص علوم آزمایشگاهی نقش تیم کنترل عفونت : نقش تیم کنترل عفونت عبارت است از اطمینان حاصل کردن از اینکه برنامه های کنترل عفونت به نحو موثری طرح ریزی شده و نیز همکاری در جهت تکمیل و انجام آن برنامه ها و ارزیابی تاثیرات آن ها